Dag 19, Sanur

Zoals afgesproken stond onze chauffeur Tut met auto om 08.30 uur op de stoep van ons hotel om ons af te halen.
De rit naar Ubud, om Miguel Burgemeestre op te halen, duurde ruim anderhalf uur, wat erg lang is voor een kippe-eindje van 48 kilometer. Tijdens deze rit liet de chauffeur in Ubud zijn originele Balinese huis zien, zo'n huis wat ik enige tijd geleden beschreven heb. Wat een schitterend complexje, hij woont daar met zijn ouders en broer. Hijzelf heeft een bloedmooie vrouw, wat een geluksvogel!
Alle tempeltjes en huizen inpandig zijn goed onderhouden, een plaatje, daar mogen ze terecht trots op zijn.
Ook nog even de dorpstempel bekeken, je kan alleen op het voorplein komen, de rest mag je niet betreden.
Aangekomen in Ubud had zelfs onze, uit Ubud afkomstige chauffeur moeite om het adres te vinden waar Miguel zich verstopt had.
Een pas geopend hotelletje ergens weggestopt in de krochten van Ubud.
In het straatje van het hotelletje was net de voorbereiding van een ceremonie voor een lijkverbranding bezig. Zoals je misschien weet worden Hindoes verbrand, alleen het tijdstip hangt af van het moment dat het geld voor de ceremonie en festiviteiten bijeen gegaard is. Als dat niet meteen voorhanden is, wordt de persoon eerst begraven totdat het financieël haalbaar is om de lijkverbranding te doen plaatsvinden. Daarvoor worden de resten weer opgegegraven en soms met meerdere andere doden verbrandt. Dit pikten wij toch mooi even mee.
Na een korte blik, wat foto's en film toch maar naar Miguel.
Van buitenaf lijkt het hotelletje niet veel, maar wat een mooie kamer en badkamer, en zelfs een eigen zwembadje voor de deur. Je zou er jaloers op worden!
Hij had wat mogelijke plaatsen bij elkaar gezocht wat we eventueel zouden kunnen aandoen, maar het meeste hadden we al gezien.
Op de lijst ook de Batukaru tempel in Wangaya Gede, waarvan hij zich niet kon voorstellen dat wij die al gezien hadden.
Nou leek mij dat wel erg sterk, want de afgelopen tijd hebben wij alle 725 tempels op Bali voor mijn gevoel al gezien, maar het zou kunnen.
Op weg naar deze tempel, door een bergachtig gebied, even gestopt voor een vlindertuin in Tabanan. Niet veel aan. Maar de overvloed aan rijstvelden onderweg, en de prachtige natuur maakte alles goed.
Aangekomen bij de tempel moest ik Miguel inderdaad gelijk geven, deze hadden we nog niet gezien. Ook dit was een tempel die het bezichtigen meer dan waard is, onbegrijpelijk dat hij wordt genegeerd door de reisorganisaties. Informatie over deze tempel is nauwelijks te vinden.
Intussen was het al dik lunchtijd, dus op zoek naar een restaurant, die wist de chauffeur wel te vinden.
Op weg daarheen hielden de rijstvelden niet meer op, ene nog mooier dan de andere. We hebben op deze dag meer rijstvelden en mooie natuur gezien dan alle dagen rondritten bij elkaar.
Onderweg raakte hij in steil berggebied de weg kwijt. We hadden eerst een stuk weg omhoog gedaan met een wegdek dat Sumatra van een aantal jaren geleden volledig in de schaduw stelde, toen was hij de weg kwijt. Wij over hetzelfde stuk terug, de weg gevraagd, en hetzelfde stuk weer omhoog, hij zat toch goed.
Voordat we bij het restaurant aankwamen waren alle mogelijke nierstenen voorgoed geëlimineerd, en moesten we bij het uitstappen even goed schudden om alle botten weer op z'n plaats te laten vallen.
Het restaurant was alle moeite meer dan waard met een schitterend uitzicht en goed eten. Daar waren we ook wel aan toe, om 08.00 uur ontbeten, en om 14.30 uur pas de volgende maaltijd! Miguel viel zowat van z'n graad van de honger en wij deden niet veel onder voor hem.
Tja, inmiddels was het 15.30 uur, en waar moet je dan nog heen? Het hele stuk moest nog terug dus veel tijd hield je niet meer over.
We besloten voor de Bali-Zoo nabij Ubud te gaan, maar daar vlakbij aangekomen raakten we in een file waar niet meer aan te ontkomen was, leek het wel. Welk straatje je ook insloeg, ergens anders stond je weer in de file.
We besloten dan ook maar om het voor gezien te houden en Miguel bij zijn hotel af te leveren. Nou dit was ook nog een heel gedoe, maar uiteindelijk hebben we hem dan toch kunnen afleveren en de terugtocht naar Ubud werd in het donker ingezet.
Dezelfde verkeerstaferelen deden weer opgeld, maar daar ga ik het niet meer over hebben.
Tevreden met een gezellige en geslaagde dag met Miguel, en de prachtige natuur die we uiteindelijk dan toch gevonden hadden, zijn we niet meer weggegaan uit het hotel.
Morgen maar even de stad in, kijken of we nog wat leuks kunnen kopen.