Dag 16, Senggigi

Redelijk vroeg op omdat we om 09.00 uur vertrekken naar ons 1e reisdoel Banyumulek, een dorpje enkele kilometers van de hoofdstad Mataram.
Bekend om de wereldvermaarde potten die zij maken, eerst gebruikt als huishoudpotten, maar door de internationale artgalleries ontdekt door hun bijzondere vormen en beschilderingen.
Het dorpje zelf ziet er niet uit, een samenraapsel van armoedige hutten waarin, en erbuiten, prachtige mooie potten in allerlei vormen nog met de hand gemaakt woorden. We kennen waarschijnlijk allemaal wel de draaischijven waar veelal van gebruikt gemaakt wordt, maar hier niet. Het klei wordt met een bepaald procedé behandelt en gereedgemaakt voor gebruik, daarna wordt de vorm ruwweg met de hand gemaakt en daarna met primitieve middelen zoals gladde stenen en zelfs pvc pijp glad gemaakt.
Als het een beetje gedroogt is wordt het naar een soort oven gebracht. Het is meer een vuurplaats, zie foto.
Daarna wordt het door de plaatselijke kinderen beschildert.
Het eindresultaat is verbluffend.
Het maken van deze potten gaat van moeder op dochter over.
Onze tweede stop is het dorpje Sukarara, ook enige kilometers van Mataram af. Dit is zo mogelijk nog armoediger dan het vorige dorpje, maar ook hier worden prachtige dingen gemaakt in de vorm van handgewoven kleden en kleding met goud gestikt. Ook deze stiel van werken gaat van moeder op dochter over, je mag niet eerder trouwen dan nadat je het weven onder de knie hebt.
Ook dit wordt nog op de ouderwetse manier gewoven in armoedige omstandigheden. We zijn door dit armoedige dorpje gelopen en je gelooft je ogen niet dat mensen nog op deze manier leven. Na enig afdingen hebben we hier een tafellopertje gekocht.
Onze derde stop betreft een origineel Sasakdorp, Rambitan. Dit volk zijn de eerste bewoners van Lombok, en leven bijzonder teruggetrokken. Ook hier wordt alleen binnen de families getrouwd. Het is een dorp dat op verschillende niveau's gebouwd is van hout, bamboe en riet. Ook hier wordt nog op de ouderwetse manier gewoven. Ze spreken alleen hun eigen dialect en kunnen geen Bahasa Indonesia praten, behalve die enkele kinderen die de school afgemaakt hebben. Ze zijn net als het grootste deel van de bevolking van Lombok, Moslims.
Dan vertrekken we naar Kuta Beach, niet te verwarren met Kuta op Bali, maar wel met mooie stranden en echt zand.
Op weg naar Kuta valt het op dat Lombok wel heel erg droog is, het heeft er al maanden niet geregend, en dat kan je goed zien. Normaal staat dit eiland bekend als erg groen, maar alles ziet er dramatisch verdord uit.
Langs het Kutastrand staan vele warungs en restaurantjes, in één ervan hebben we gegeten. Erg zout maar wel lekker, en een wonderschoon uitzicht op het water.
Na terugkomst in het hotel nog even bij het zwembad gelegen en daarna in het naastgelegen restaurant lekker gegeten voor 1/3 van de prijs van gisteren in het hotel.
Langzamerhand wordt al dat gereis ons een beetje teveel, je wordt doodmoe van al die dramatisch slechte wegen die je nieren op de proef stellen. Gelukkig nog één dag, en dan misschien een beetje rust in Sanur, hoewel we daar nog een dagje hebben afgesproken met Miguel Burgemeestre, die nu ook op Bali verblijft. Leuk om elkaar hier te ontmoeten en een dag op te trekken.
Dus morgen naar de Gili-eilanden om te snorkelen, maar niet heus. Ik denk dat ik lekker op strand ga liggen.