Dag 8, Singapore - Denpasar

lekker uitgeslapen en op ons gemak ontbeten. Nog even wat geld regelen om op vliegveld Changi nog wat rond te kunnen hangen.
Als dat is gebeurt uit-checken en de koffers even opslaan in het hotel totdat we weggaan.
Over koffers gesproken, is het bij jullie ook altijd zo dat ze na een paar dagen veel voller lijken dan dat je wegging?
Afijn, rest ons nog wat tijd te doden in de stad en dan op weg naar het vliegveld in de regen.
Hoewel we de chauffeur hadden gezegd dat we met Quatar Airway zouden vliegen, dropt hij ons ergens bij een vertrekterminal om maar van ons af te zijn, en zo snel mogelijk een nieuw ritje te versieren.
Wij moesten terminal 3 hebben, hij zet ons bij terminal 1 uit! Lekker!!
Gelukkig gaat er een shuttletreintje naar 3, dus dat is snel opgelost.
Ik had gisteren al ingecheckt, dus koffers afgeven en door de douane. Daarna rustig afwachten op het vertrek. Dat is geen straf, er is genoeg te zien bij de taxfree shops, en restaurants en koffiezaken genoeg aanwezig.
Quatar Airways blijkt een moderne vloot hebben met moderne stoelen en aanraakschermen, Goed hoor!
We hebben enige vertraging met het opstijgen omdat er een enorme file aan vliegtuigen staat, maar uiteindelijk gaan we dan toch op weg.
Een rustige vlucht eindigt met enorme oorpijn bij het landen. Dit heb ik nog nooit meegemaakt. Waarschijnlijk is het een wel erg steile landing geweest!
Op een donker Denpasar gauw visa's gehaald en naar de immigratie.
In het vliegtuig hadden we diverse formulieren in moeten vullen en van een daarvan was maar 1 exemplaar voor ons tweeën. Ik vermoedde al dat dat problemen zou geven, en ja hoor Irma had daardoor problemen omdat dat formulier bij haar ontbrak. Gelukkig lostte zich dat weer op en konden wij door. Koffers van de band, en ja hoor Mary, voordat ik het wist stonden ze al op een karretje geduwd door twee personen.
Nu ben ik niet de brutaalste, dus dacht ik bij mezelf, Soedah, zij moeten ook leven. Maar ik deed eerst of ik het helemaal niet begreep wat ze wilden, 1 US doller per persoon!!.
Uiteindelijk kwam ik er met 20.000 roepia vanaf.
Onze gids stond al ongeduldig te wachten, die had door gekregen dat we uit Amsterdam kwamen op een vroeger tijdstip, dus die snapte er al niets van. De afstemming tussen reisbureau en organisatie was schijnbaar niet echt op elkaar afgestemd!
Koffers in het busje, en door het roetdonker naar Ubud, hoewel je nog wel meekrijgt dat het een hemelsbreed verschil is met de twee andere landen waar we vandaan kwamen.
Uiteindelijk kwamen we bij ons hotel, waarvan ik me nog geen indruk kan vormen, dat horen jullie morgen.
Nu moet ik stoppen, ik zit op Wifi in het hotel, en de lobby en het restaurant hebben als enige bereik. Het restaurant gaat nu dicht.
Vandaag geen foto's want er viel niets zinnigs te fotograferen.
Morgen een vrije dag.