Dag 14, Candidasa

Lekker uitgeslapen want we hebben een kort programma vandaag.
Om 10.00 uur worden we weer afgehaald en vertrekken naar een dorpje, in Tengaran, waar alleen de Bali Aga, de originele Balibewoners mogen wonen. Deze mensen woonden al op Bali lang voordat de import van Javanen en Hindoes begon. Daar zijn nog ongeveer 170 nazaten van over.
Het heeft een oude legende die ik jullie niet wil ontzeggen.
Eens leefde daar de laatste koning van de Pejeng (een oud Balinese koninkrijk), Sri Aji Asura Bumibanten, die bovennatuurlijke krachten had. Hij kon zijn hoofd afsnijden zonder pijn te voelen en hem weer terugzetten. Op een dag echter viel zijn hoofd per ongeluk in een rivier en was weggedreven. Een van zijn dienaren raakte in paniek, en besloot om snel een varken te onthoofden en het hoofd van de koning te vervangen door het hoofd van het dier. In verlegenheid gebracht, verborg de koning zich in een hoge toren en wilde niemand zien. Echter, er was een klein kind dat het geheim ontdekte en sindsdien stond de koning bekend als Dalem Bedulu, of "hij die zijn kop veranderde".
Een meer wetenschappelijke reden is de theorie dat het komt van de naam Badahulu of "het dorp stroomopwaarts". Na het Pejeng koninkrijk kwam het Javaanse Majapahit rijk aan de macht.
Het dorp is ommuurd en heeft maar 2 poorten, een noordpoort en een zuidpoort. De noordpoort is tot nu toe nog door niemand gevonden, de zuidpoort is de enige poort die toegang geeft.
Deze mensen mochten vroeger geen contact met de buitenwereld hebben en trouwden alleen binnen eigen kring. Tegenwoordig is het wel wat anders.
Sinds enige tijd mogen ze zich ook buiten de poort bewegen en socialiseren, maar als je een jongen of meisje van buiten trouwt moet je uit het dorp weg.
Ze zijn al wel voorzien van alle moderne middelen zoals elektriciteit, waardoor radio en televisie mogelijk is, en de nieuwste scooters rijden ook hier rond.
Ze zijn zelf voorzienend in eten en andere aardse zaken en leveren nu ook aan mensen buiten het dorp. Het is eigenlijk één lange straat van enkele kilometers lang met hele lange huizen.
Daarna gaan we naar het waterpaleis Tirta Gangga in het dorp Karang Asen.
Gebouwd door de laatste vorst van Oost-Bali die daar zijn vrouwen liet baden. Een prachtig complex dat in 1942 grotendeels werd verwoest en met financiële hulp van Koningin Juliana werd gerestaureerd en in 1948 weer werd geopend door de toenmalige Nederlandse Gouverneur.
Het waterpaleis Tirta Gangga is aangelegd rond een natuurlijke bron, waarvan het water geldt als heilig.
Vijf waterbassins, fonteinen en beelden uit de hindoecultuur geven de tuin het aanzien van een openluchtmuseum. Voor een klein bedrag kun je ook zwemmen in het persoonlijke bad van de vorst.
Er moet uiteindelijk toch geld op de plank komen voor onderhoud hé. Een kleinzoon van de laatste vorst heeft het paleis omgebouwd in een restaurant. De foto’s zeggen meer dan ik kan vertellen.
Dan zit het er voor vandaag weer op, lekker vroeg naar het hotel om nog wat bij het zwembad te verpozen. Maar als je nou denk dat ik er bruin vandaan kom, vergeet het maar, de zon liet me al snel weer in de steek. Omdat de wind niet zo hard waaide als gisteren heb ik toch lekker liggen soezen en ook Irma bracht er enige tijd door. Er is toch niets anders te doen hier.
Nog wel even lekker gegeten in het restaurant met livemuziek terwijl het buiten regende.
Morgen pas laat in de middag op het vliegtuig, maar we moeten er al 3 uur van te voren zijn, dat kan nog gezellig worden.