Dag 11, Ubud - Lovina

Net nu we langzamerhand een beetje beginnen te wennen aan de herrie van de airco stappen we na het onbijt in de auto om naar Lovina te vertrekken uit een zwaar bewolkt Ubud.
De eerste stop is het tempelcomplex Pura Taman Ayun te Mengwi.
Deze tempel met park, gracht en lotusvijver was de hoofdtempel van het voormalige Mengwi koninkrijk. De naam betekent Mooi park en de tempel werd gebouwd door I Gusti Agung Putu in 1634. De tempel was speciaal voor de berg- en meer goden en godinnen en ook ter ere van de gestorven koningen van Mengwi. De tempel is een symbool voor het kwaad maken van de oceaan van melk waarin de Goden en de demonen de berg in de oceaan boos maakten. Hiermee hoopten zij het levenselixer te krijgen. Daarom symboliseert het kunstmatige meer rond de tempel de zee en de tempel staat symbool voor de berg Mandara Giri.
Daar zijn we tijdens de eerste reis naar Indonesië ook naar toe geweest maar toen was het in onderhoud. Onze oud-reisgenoten zullen het ongetwijfeld nog wel herkennen van de foto's. Het is een mooi complex geworden, gebouwd in de jaren 1600 omdat er in de omgeving zoveel vorstenhuizen waren en behoefte hadden aan een tempel, dus is het goedkoper om er maar één te bouwen.
Je kent de omgeving haast niet terug.
Vervolgens op weg naar Pura Tanah Lot, Tanah betekent land en Lot betekent zee. Een van de meest heilige priesters, Dang Hyang Nirartha de eerste, bracht rond 1550 de nacht door op deze heilige plaats. De volgende dag beval hij de lokale bevolking hier een tempel te bouwen. De tempel werd een van de zes nationale tempels van Bali en is opgedragen aan de zeegoden, vooral Baruna. Men zegt dat giftige zeeslangen de tempel bewaken.
Ook deze tempel staat nog vers in het geheugen en is nog steeds onderwerp van gesprek als de reisgenoten weer bij elkaar komen.
Onderwerp is dan natuurlijk de zonsondergang die geen zonsondergang was in de zin van de mooiste ter wereld. Nog steeds houd ik vol dat hij in Den Helder mooier is.
Ik begin mij steeds meer te ergeren aan de ontelbare Japanners die wij overal tegenkomen. Vroeger had ik altijd last van 1 persoon die altijd voor mijn lens ging staan, maar deze Japanners spannen de kroon. Ze gaan gewoon onbeschoft voor je lens staan zonder op te letten of ze een ander hinderen. Onbeleefdheid ten top, terwijl ze juist bekend staan om hun beleefdheid.
Afijn, Pura Tanah Lot bij daglicht is ook leuk om te zien en het was een aardig weerzien.
Omdat het toch een tempeldag was gingen we op weg naar een tempel in een meer.
We stegen naar grote hoogte, niet geestelijk maar met de auto, de ene haarspeldbocht na de andere, en ook hier bleek dat men nog niets verandert heeft in rijstijl.
Geregeld komt er een kamikazepiloot op twee of vier wielen voorbij zonder te kunnen zien of er iets aankomt in de bochten. Het loopt wonderwel steeds goed af.
Het ene rijstveld lost de andere af, de mooiste heb ik op de foto. Ook heb ik een foto gemaakt van een typisch Balinees huis die volledig ommuurt is, omdat men niet wilde laten zien hoe het complex, want dat is het, er uit ziet. Hiervan staan er ontelbaren in de dorpen waar wij doorheen komen. De ene goed onderhouden, de andere zwaar verwaarloosd. Hier wonen meerdere gezinnen uit een familie. Het complex mag niet verkocht worden en gaat van de ene generatie over naar de ander, zeg maar van vader op zoon. Is er geen nageslacht, dan vervalt het huis/complex aan het dorp.
Voor elke overledene staat een tempeltje om dagelijks eer te bewijzen aan de voorouders.
Uiteindelijk kwamen we bij het Bratanmeer aan maar het was ontzettend dampig hier boven, dus het meer was nauwelijks te zien.
Het Hindoeistische tempelcomplex Pura Ulun Danu Bratan wel, rond 1633 gebouwd op de plek waar daarvoor een Bhoedistische tempel gestaan heeft, die Bhoedisten zijn weggegaan, maar één klein tempeltorentje staat daar nog steeds.
De tempel is gewijd aan de godin Dewi Danu, de godin van het water, meren en rivieren. Het is verdeeld over verschillende eilandjes. De Meru, met elf daken is gewijd aan Shiva en zijn gemalin Parvati. Ook Boeddha (als reïncarnatie van Vishnoe) heeft een plaats in de hindoeïstische godentempel.
Een mooi complex op een prachtige plaats aan het meer, en niet erin.
Het meer speelt een belangrijke rol in de irrigatie van de omgeving.
Hierna gaan we rechtstreeks naar ons hotel in Lovina via een ontzettend steile afdaling met scherpe haarspeldbochten en peilloze diepten.
Over de idioten die ons evengoed passeren zal ik het maar niet meer hebben. Een zeer spectaculaire afdaling!
Het hotel in Lovina is er weer een van de duurdere catagorie. Leuke kamer, zwembad, waar ik toch even heb kunnen zonnen, en restaurant.
Ik zit nu te tikken in het restaurant en wordt vergast op een goed klinkende zangeres en een iets mindere poging van enkele gasten die met FOXreizen onderweg zijn. Wel gezellig! Morgen maak ik wel wat foto's van dit hotel.
Morgenochtend heel erg vroeg uit bed voor de dolfijnen, ik hoop dat we ze zullen zien.